Μόνη της μέσα σε ένα άδειο δωμάτιο. Παρέα της το κλάμα και τα νεύρα. Αγανακτισμός και φόβος. Είναι αναγκασμένη. Δεν μπορεί να σηκώσει το κεφάλι, να μιλήσει. Φοβάται, σέβεται. Ντρέπεται να τους αντικρίσει. Είναι τόσο βάρβαρος ο κόσμος εκεί έξω που της έρχεται να πάρει ένα ψαλίδι και να κόψει την κλωστή. Αυτή τη κλωστή που αν μπερδευτεί φέρνει τα πάνω κάτω και αν κοπεί φέρνει το τέλος. Την σωτηρία. Την γαλήνη. Δεν είναι τίποτα μια κομμένη κλωστή. Η δύναμη όμως που πρέπει να βάλει είναι κάτι. Κάτι που φοβάται. Κάτι που φοβάται και η κλωστή. Εδώ και τόσα χρόνια προσπαθεί να έχει μια όμορφη κλωστή και την προσέχει σαν τα μάτια της και τώρα είναι έτοιμη να την κόψει. Γιατί; Γιατί φοβάται. Σας είπα ότι ο φόβος είναι μεγάλο πράγμα. Μπερδεμένη κατάσταση. Θέλει να κόψει τη κλωστή γιατί φοβάται τον κόσμο,αλλά δεν μπορεί να το κάνει γιατί φοβάται τον πόνο. Ο φόβος την μπερδεύει. Είναι σε έναν λαβύρινθο που ο τρόπος για να βγεί είναι άγνωστος για αυτή. Μόνο το μυαλό της ξέρει τον δρόμο. Σε αυτή την περίπτωση παίζει μαζί της. Την μπερδεύει γιατί τρέφεται από αυτό. Τρέφεται από τις σκέψεις της. Είναι δύσκολος αντίπαλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου