Είναι η στιγμή που κάθεσαι (λίγο άβολη η καρέκλα) και σκέφτεσαι πως κάθε μέρα περνάει και εσύ παραμένεις ανικανοποίητος. Ανικανοποίητος πάνω σε πολλά θέματα, από τα πιο σημαντικά μέχρι και αυτά που δεν τα παρατηρεί κανείς. Αναρωτιέσαι γιατί η οδοντόκρεμα δεν στρώνει στην οδοντόβουτσα όπως στην τηλεόραση, γιατί ποτέ δεν βρίσκεις το τέλειο στυλό, γιατί δεν τα πήγες καλά στο τεστ, γιατί ο Γιάννης,ο Γιώργος,η Μαρία whatever δεν σου έστειλε μήνυμα, γιατί η Ελλάδα είναι έτσι όπως είναι, γιατί δεν υπάρχει ισότητα και άλλα πολλά... Αναρωτιέσαι : "Γιατί να μην έχω γεννηθεί σε άλλο ηλιακό σύστημα;". Αρχίζεις και ανησυχείς για σένα. Τι σου συμβαίνει τελος πάντων; Στο Ταλμούδ θα βρούμε αυτή τη φράση : "Δεν βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι. Τα βλέπουμε όπως είμαστε.". Κάτι μας λείπει. Κανείς δεν βλέπει τα πράγματα τέλεια. Όλοι έχουμε λίγο "καθόλου" απάνω μας. Στην τελική είμαστε ένα "τίποτα" με μια μικρή δόση "κάτι"!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου